Van het Etoshapark kwamen we eerst in Tsumeb, een mijnstad waar koper, en zilver werd gewonnen tot 1998. Toen werd de mijn gesloten. Het stadsgezicht is ongekend groen: veel groene bomen en bougainvilles in verschillende kleuren. Hiervoor is het Lake Otjikoto verantwoordelijk, waar vandaan het water de stad in wordt gepompt. We hebben het museum bezocht wat over de mijnbouw gaat maar ook over de verschillende stammen die in het noorden van Namibie voor komen. Verder naar Grootfontein, een knooppunt van wegen, waar de veel kleine hutjes hun waren aanbieden aan de plaatselijke bevolking. Even buiten Grootfontein ligt de zwaarsteuit het heelal afkomstig metalenmeteoriet die op aarde gevonden is en weegt 50 ton. Je kunt hem gewoon aanraken en menigeen heeft een stukje er vanaf gevijld. Onze weg vervolgend kwamen we over het boerenland, waar de weg door een hek werd afgesloten. Vriendelijk werd je verzocht om "die hek weer toe te maak". Zo kwamen we onverwacht weer voor een hek te staan bij een guestfarm. We werden vriendelijk onthaald en besloten hier te blijven. Een prachtig huisje met zwembad stond in de tuin. Vlaamse Friese paarden werden door de heer des huizes Du Toit getraind en gefokt. Hij kon er honderduit over praten. Ook de gastvrouw vertelde ons veel over Namibie. We zijn een dag extra gebleven, zo konden we ook aanschouwen dat er 4 paarden werden ingespannen voor een karretje en er mee werd gereden. Vanuit de tuin kon je hun dieren zoals veel struisvogels, een zwart wildebeest, springbokken en spiesbokken zien. Vooral met onze gastvrouw hebben we veel gesproken over de politieke en economische situatie in Namibië. Het afscheid was hartelijk.