Voor de zevende keer reizen we af naar Zuid Afrika. Reden? We zien onze dierbare vrienden weer terug en Gerrit heeft een bridgetoernooi in George met Marie. Tijdens de dagvlucht vind ik het altijd prachtig om aan een raam te zitten. Boven de Pyreneeen werd het helder en dan zie je die machtige bergen met hun sneeuwtoppen. We vlogen deze keer westelijker, nu over Spanje en staken bij Alicante de Middellandse zee over naar Algerije. Je ziet de droogte aankomen, waar het langs de kust nog groen is wordt het steeds bruiner en geliger, waar de rivierbeddingen allemaal droog staan. Midden in de Sahara is ook niet te wonen maar hoe zuidelijker we vlogen kwam er weer meer dorpjes, wegen en later rivieren met water erin, stuwmeren enz. Boven Congo komt er dan weer bewolking en zie je niets meer. Op het vliegveld staan onze vrienden ons al op te wachten. De volgende dag kom ik in de tandartsstoel te zitten, want Frans zal een implantaat plaatsen. Voor hem totaal geen probleem en routinewerk. Ik heb er niks van gevoeld en ook na de tijd geen pijn. Grandioos!

Gerrit en ik wilden deze vakantie wat minder kilometers rijden en wat meer golfen. De eerste baan waar we terecht kunnen is de baan in Durbanville op 5 minuten rij-afstand. We kunnen 9 holes spelen en dat is prima om mee te beginnen. De draagtassen van Peter en Annelies worden over de rug geslingerd en we slaan er op los. Geen moeilijke baan met mooie fairways en greens als biljartlakens. De kop is eraf!

Donderdag is Gerrit met Marie naar de club in Kaapstad geweest. Opvallend is het steeds drukker wordend verkeer. Twee jaar geleden deed je er 3 kwartier over om op tijd bij de club te zijn en nu is het meer dan een uur! Kaapstad is als een trechter waar alles bij elkaar komt. In Zuid-Afrika wordt overdag gespeeld (van half tien tot één uur) en de gemiddelde leeftijd is niet anders dan in Nederland, ver boven de zeventig.