We kwamen vanaf Lüderitz weer langs Aus, waar we opnieuw de koffie probeerden zonder Kuchen. Vanaf nu was her voorlopig gedaan met asfaltwegen. Nu reden we over grindwegen, vaak vlak, wel erg stoffig, soms een wasbord. Van Frans hadden we bandenspanningsmeters meegekregen, zodat we spanning steeds konden controleren. Van Aus ging het dus verder noordwaarts en volgden we een kleinere weg om het Tirasgebergte. We reden daar over een grote vlakte waar 10 km niets is. Kilometers ver kon je de weg zien. We zouden naar een lodge Nimtab gaan, maar die was gesloten. Toen ongeveer 30 km verder gereden naar Kanaan, waar we in een safarihut op palen hebben overnacht met uitzicht over de vlakte. Prachtige zonsondergang. ’s Nachts een heldere sterrenhemel waaraan het Zuiderkruis heel duidelijk was te zien. De volgende dag naar Sesriem waar vandaan je naar de Sosusvlei kunt rijden. Veel spiesbokken gezien en impala’s maar ook waren er zebra’s onderweg en grote roofvogels die boven de vlakte zweefden. In Sesriem proberen om onderdak te vinden maar dat was alleen superduur. We werden verwezen naar Bethesda, 30 km er vanaf. De volgende dag om 5 uur opstaan en om half zeven stonden we voor de poort. De weg naar de Sossusvlei met zijn wereldberoemde hoge duinen was geasfalteerd. Het is een kurkdroge vallei. De laatste keer was in 2011 dat het er geregend had en zoveel dat de hele vallei onder water had gestaan. Als het water dan weer verdampt is, barst de natuur los. Onderweg kwam de zon op wat een prachtig gezicht was. Aan het eind van de vallei zijn we nog 5 km met een 4x4 door het rulle zand getrokken en kwam je aan het begin van een hoge duin. We zijn naar boven geklommen maar niet naar de allerhoogste top. Fantastisch!! Naar beneden ging het met grote stappen net als vroeger met het schoolreisje vanaf het duin in Schoorl.