De zonsondergang was niet zo mooi als de vorige avond: er was een front dat we zagen aankomen en wat op ons af kwam. Dat betekende een bui en we werden even nat. Bij het vuur ben je snel weer droog en daarna de tent in. De volgende morgen kregen we bezoek van 2 mannen die kreeften gevangen hadden en ons de vorige avond beloofd hadden ons een paar te brengen. Na de hele keukenboel en tenten opgeruimd te hebben gingen we weer over zandwegen naar het noorden. Halverwege Hondeklipbaai door het Namaqua nationaal park waren weer vuurplaatsen en als lunch maakte Felix een heerlijke bouillabaisse van kreeft met whisky en groenten enz. Weer verder langs het zandpad door het eindeloze lege landschap heide-achtige planten en vetplanten kwamen we in het diamantontginningsgebied. Vroeger werd er in de bodem gegraven, nu wordt grond en stenen opgezogen uit de zee en gespoeld met zeewater toch ook diamanten gevonden. We kwamen in het diamantdorp Hondeklipbaai terecht; dwz een rots lijkt op een hondekop. Nu werd in een lodge overnacht, maar Felix maakte wel weer een lekkere stew van lamsvlees enz. Hondeklipbaai was ons meest noordelijke punt en nu ging het weer landinwaarts naar Garies dwars door de Knersvlakte (naam van een boerderij: "Moed Verloren") met mooie bergen er omheen en de Olifantsrivier er door heenstromend naar Vredendal. Hier worden heel veel druiven geteeld en goed wijn gemaakt. Langs de grote weg naar het zuiden passeerden we een boerderij met de naam "Alles Verloren" , we reden verder naar IJzerfontein. Hier had vriend Anton een vakantiehuis. Dit was een droomhuis uit VT Wonen, boven op de klip. Weer maakten ze een vuurtje in de open haard en werd door Felix heerlijke biefstuk gebraden. De volgende dag ging het huiswaarts naar Durbanville. Een prachtige interessante tocht gemaakt door de "middle of nowhere"