GerritenGeertje.reismee.nl

10 en 11 december: Via Pofadder naar Springbok

Voor 9 uur moesten we de sleutels weer inleveren van het Augrabies Nationaal Park. We rijden naar het Westenevenwijdig aan de Namibische grens. Het landschap blijft hetzelfde: dorre grond begroeid met struikjes,vaakdor met stekelssoms groen,soms geel met een eindeloos uitzicht wat onderbroken wordt door bergen of hele vreemde steenmassa's. Zo naderen we Pofadder: what the hell is Pofadder. Het is een stoffig dorpje met niet meer dan een benzinestation, een drankwinkel en een supermarktje en wat bebouwing er omheen en natuurlijk een bron.Een fatsoenlijk koffietentje konden we niet vinden.Pofadder ligt aan het eind van de wereld volgens Zuidafrikaanse begrippen. Het woord Pofadder is niet afkomstig van de slang, maar van Klaas Pofadder, een veehouder die zich hier in 1860 settelde.Je zult die naam maar hebben!

20 km na Pofadder krijgen we de afslag naar Pella. Pella is voornamelijk ontstaan als een missiepost aan de voet van de Pella bergen, op slechts 10 kilometer van de Oranje rivier. De missiepost werd opgericht in 1814 door de London Missionary Society op een landgoed van maar liefst 49.000 hectare. Het werd een toevluchtsoord voor al diegene die wegvluchten uit Warmbad in Namibië.

Het dorp dat ontstond werd genoemd naar een stadjeaan de Jordaan in het oude Israël.

In 1874 zou de Rooms Katholieke Kerk de controle over de missiepost overnemen. De eerste Katholieke priester, later de bischop van Namaqualand, was pastoor J.M.Simon. Samen met nog een missionaris Wolf bouwden deze twee mannen eigenhandig een kerk. Er is een groot plein voor omzoomd door palmen. In 1885 was hij klaar.

In het dorp aangekomen wilde een meneer ons wel helpen, maar natuurlijk wilde hij ook geld voor voetbalshirts. Hij bleef maar aanhouden en het werd een beetje vervelend. We hebben een paar foto's genomen en zijn weer vertrokken. De grote rechte weg weer op en na 125 km en zeer weinig verkeer dook in een valleikom Springbok op. Hier was voor vandaag ons eindpunt. Lunchen en onderdak zoeken in weer een mooie B&B: Annie's Cottage.

Springbokligt op een kruispunt van wegen: van Kaapstad naar Namibie en ook van Johannesburg naar de kust, die vroeger erg belangrijk was. In de omgeving van Springbok, vooral bij Okiep, werd koper gevonden. Hier was de grootste kopermijn van de wereld, maar na 1918 zakte de productie in elkaar en sloot de mijn. Simon van der Stel, gouverneur van de Kaapkolonie,liet al in 1685 schachten graven op zoek naar koper. Er staat nu nog een oude pomp die het water uit de mijn pompte, aangelegd door mijnwerkers uit de tinmijnen van Cornwall. Verder zijn de huizen van de vroegere mijnwerkers nu bewoond door kleurlingen. Het zag er netjes uit. Verderop bij Carolusberg was nog een open mijn: er stond nog allerlei materiaal.

Aan de kust bij Port Nolloth werden diamanten gewonnen. Dat trok natuurlijk avonturiers. Daardoor is Springbok een levendige plaats met veel bedrijven en winkels. Midden in het dorp staat de Springboklodge van Jopie Cotze: hij heeft allerlei zaken lopen: als lodge, maar ook veel huisjes in de verhuur. Er is een restaurant, een winkeltje voor de snelle hap, een boekwinkel en een stenenverzameling. Jopie zit centraal achter de kassa en houdt alles in de gaten.

Op zondag besluiten we om een dag te blijven. We hebben hier gelukkig weer een goede internetverbinding en kunnen alles een beetje bijhouden. We hebben hier een zwembad met terras en heel veel bomen. We kijken wat in de omgeving wat rond en relaxen deze dag.

Reacties

Reacties

hielkje beetsma

Zusterlief,
Geniet nog maar lekker van de warmte en de zomerse temperaturen !
Nog veel plezier !
Helaas gaan wij morgen de warmte van Florida verlaten !

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!