Het Afrikaanse woord voor weekend is naweek. In huize Durbanville staat dat in teken van familiebezoek. De twee dochters met gezin wonen op een half uur afstand en komen zo mogelijk elk weekend. Het is voor kinderen natuurlijk ook lekker als opa en oma een zwembad in de tuin hebben. Aangezien er deze kerst geen pakjesavond zou worden gehouden, werd er dit keer Sinterklaas gevierd. Onze bijdrage daarin was het bakken, niet van pepernoten en marsepein, maar van echte appelbeignets,iets waar Gerrit met oudjaar een traditie van heeft gemaakt.

Op zondagmorgen scheidden onze wegen. Ik (Gerrit)ben naar eenkerkdienst geweestin de Nederduits Gereformeerde Kerk (een zusterkerk van de oude Nederlands Hervormde Kerk) en werd toch wel enigszins verrast. De zeer druk bezochte dienst verliep in een gemoedelijke sfeer. De voorganger begroette de aanwezigen met een: 'Môre' en de groet werd met eenzelfde 'Môre' door de aanwezigen beantwoord. Het zingen verliep in een vlot tempo (hele en halve noten) en vooralde melodie van de psalmen was voor mij nog zeer bekend.De prediking was onversneden calvinistisch, maar duurde niet lang. Het Afrikaans is goed te volgen, zeker wanneer het door één persoon wordt gesproken. Omdat er ook gedoopt werd duurde de dienst wat langer, maar ik stond met vijf kwartier weer buiten.

Voor Marie, Maia, een vriend en vriendin envoor mij (Geertje)was het hoog tijd om onze kunstzinnige talenten te laten zien. Zij waren er zeer ervaren en bedreven in. Ik nog een beginneling. Maar het was een leerzame ervaring. Aangezien het warm was, werd er tussendoor in het zwembad gesprongen en gesparteld.

En dan pakjesavond voor de familie en familiediner met de appelbeignets, die zich goed lieten smaken.

Maandag stond nog in het teken van bijkomen. In Afrika gaat het tempo fiks naar beneden en dat moet je ook zo laten. 's Middags nog naar Stellenbosch, wat we steeds beter leren kennen.