Om naar Oudshoorn te gaan kun je twee kanten langs. De kortste is over de Swartbergpas en de langste door de Meiringerpoort. Volgens Dolf de Vries, die het boek schreef: Zuid Afrika in een rugzak, is de Swartbergpas de mooiste pas van Zuid Afrika. Vorige keer hebben we hem van de zuidkant gereden en zijn op de top omgekeerd. Nu doen we hetzelfde, maar danvanaf noordkant. Al gauw kom je vanuit Prince Albert in de bergen, maardan moet je afslaan naar een roughroad. Die zijn heel goed te berijden, maar rustig aan. Tenslotte zijn we zuinig op de auto. Al gauw word je ook verwikkeld in een landschap waarin je niet de volgende bocht aan ziet komen, omdat het zicht je word ontnomen door zeer geplooide rotspartijen, die roodgele kleur hebben. Zo kronkel je omhoog en verandert de begroeiing en wordt het wat frisser. Op 'die top' heb je een prachtig uitzicht naar beide kanten, maar wij dalen aan dezelfde kant weer af tot op het kruispunt waar de roughroad begon. Nu nemen we verder de langere (asfalt)weg naar Oudshoorn, die door de Meiringerpoort of kloof gaat. In de kloof nog naar een waterval gewandeld. En daarna afgedaald naar Oudshoorn, waar de jacaranda's aan beide kanten van de weg bloeien. Oudshoorn kan heel warm zijn. Vorige keer was het een bakoven. Nu zagen we vanaf de kloof dat het dichttrok en op de camping aangkomen regende het flink.

Snel weer een cottage gehuurd. Deze was veel groter dan de vorige keer, maar wel tegen dezelfde prijs. Voor 2 dagen waren we zo'n 100 euro kwijt (inclusief ontbijt).