GOLFEN OP PEZULA BIJ KNYSNA

We zitten hier heerlijk in het vakantiehuis op Plettenbergbaai, een leuke badplaats aan de oceaan. We horen de oceaan ruisen op de achtergrond wanneer we onder de druiven zitten in de tuin. Hier maken we verschillende uitstapjes naar verschillende golfbanen in de omgeving.

Vandaag is er een hittegolf in Zuid Afrika: volgens de krant : “laat de hittegolf de kraaie nog gaap” . Wij zitten hier lekker aan de oceaan met een temperatuur van 25 gr. Maar landinwaarts stijgt de temperatuur tot 40 graden en is het verschrikkelijk droog. Waar wij de vorige keer in 2017 met de 4x4 waren in de Gamkaskloof in een huisje bij de Fonteinplaas, staat het nu in brand en is de hele kloof een maand afgesloten. Een prachtige vallei vanaf de Swartbergpas bij Oudtshoorn te bereiken.

Gisteren hebben we op Pezula, een topbaan bij Knysna gegolfd. We hebben het geweten. Wat een moeilijke baan. De bunkers waren niet te missen, zoveel waren het er en ook heel erg diep met een steile wand. Het terrein was zeer geaccidenteerd en daardoor was het ook moeilijk spelen, want dat zijn we niet gewend. De baan ligt tegen de oceaan aan en tussen kolossale huizen in. Te lopen is het niet dus hadden we een buggy ter beschikking. De uitzichten waren fenomenaal. We mochten niet in de bosjes zoeken want er zijn slangen. Ook kwamen er zomaar op een hole een kudde bavianen langs. Het was een hele ervaring om eens op zo'n baan te spelen.

Uit de krant van vandaag

Vanmorgen even bij de Spar een krant gekocht (10 rand, ongeveer65 eurocent) en mij trof het volgende artikel.

Kaapstad wéér aangewijs as gewildste stad ter wêreld

Kaapstad het die sewende jaar agtereenvolgens koning gekraai as die gewildste stad ter wêreld onder lesers van die Britse dagblad The Daily Telegraph. "Die beste stad ter wêreld is 'n kusjuweel en staan in de skadu van 'n berg wat met een wolkkombers bedek is", sê die dagblad. Meer as 40.000 lesers het in die Telegraph Travel Awards-opname gestem en gesê wat hulle die meeste in Kaapstad geniet. Dit sluit in om pikkewyne te sien, deur die wynlande te toer, inkopies by die Waterfront te doen, 'n daguitstappie na Kaappunt te onderneem, deur die Kirstenbosch Botaniese Tuin te wandel en die kleurryke huise en die oproep tot gebed in die Bo-Kaap te beleef. "Jy kan in enige rigting reis en sal beloon word met asemrowende bergtoppe, hellings versier met die rykste verskeidenheid blomme ter wêreld, vrugbare valleie en vlaktes met kulinêre juwele", berig die blad. Onder die 20 gewildste stede is Vancouver, Kioto en Tokio in Japan, Sydney, Sint Petersburg in Rusland, Venesië en Rome in Italië, Luang Prabang in Laos, Seville in Spanje, New Orleans en New York in Amerika, Havanna, Dubrovnik in Kroasië en Singapoer in Suidoos-Asië.

p.s. wolkkombers = wolkendeken

Een weekend bridgen en golfen

We vertrekken vrijdagmorgen uit Durbanville en zijn met een tussenstop in Swellendam om half vier in George. Ons onderkomen is een huisje op de George golfclub die naast de zaal van de bowling, waar we bridgen, ligt. Ons viertal bestaat uit Hilary, Wendy, Marie en Gerrit. Het viertallentoernooi in George wordt elk jaar eind november georganiseerd en is populair bij de zuidafrikaanse bridgers. Deze keer zijn er 18 teams, die elkaar in 9 matches volgens het zwitsers systeem zullen bestrijden, vrijdagavond 2, zaterdag 5 en zondagmorgen 2 matches. We gaan goed uit de startblokken met 2 overwinningen, waarvan die tegen de latere nummer 2 ons zeer tevreden stemt. Zaterdag beginnen we weer met een overwinning en daarna een dikke draai om de oren van de latere nummer 1. Na de lunch herstellen we ons met 3 overwinningen en vinden ons 's avonds terug op een vierde plaats.De zondag begint weer goed, maar de laatste wedstrijd valt tegen en wordt verloren. Het uiteindelijke resultaat is een vierde plaats en daar mogen we best trots op zijn. Van de nummers 2 en 3 hebben we nipt gewonnen en dat waren geen kleine jongens.

Marie is helemaal weg van de “dutch two”, een zwak spel met minimaal 5-4 in de hoge kleuren, dat in de 2 klaver-opening is gestopt. Die opening kan dus sterk of zwak zijn. Tegen de zuidafrikaanse international Alon Apteker opent Marie met 2 klaver, ik wacht af met 2 ruiten en Marie 2 schoppen: zwak dus met 5 schoppens en minimaal 4 hartens. Verder rondgepast. Het spel kost ons 200 punten, maar in de andere kamer maken onze teamgenoten 3 sans plus 1. Het resultaat op dit spel is 630 minus 200 is 430 of 10 imps.

Nu over het golfen. Ik, Geertje ga zodra we de koffers op zijn plek hebben gezet, ogenblikkelijk naar de golfbaan om te kijken of ik deze namiddag nog 9 holes kan spelen. Dat lukt en met 3 mannen uit George maak ik een rondje. Heel gezellig en ook een leuke nazit. Zaterdag middag loop ik nog 18 holes, waarbij vanaf hole 10 alles nog nieuw was. Hier zaten spectaculaire holes bij met grote dalen en hoogten. De laatste par 3 hole was over een afstand van 140 m door een diep dal en waar de green weer op hoogte lag. Met een flinke drive landde de bal op de green. Een birdie was teveel gevraagd maar wel een mooie par. Na afloop schoten opeens vanuit de bosje allemaal bavianen naar het clubhuis. Ik denk op zoek naar etensresten. Een mooi gezicht op een prachtige baan. Zondagmiddag hebben we Marie afgezet op het vliegveld van George en zijn vervolgens naar het vakantiehuis in Plettenberg gereden, waar we deze week zullen blijven.

Zuid Afrika: here we come again

Voor de zevende keer reizen we af naar Zuid Afrika. Reden? We zien onze dierbare vrienden weer terug en Gerrit heeft een bridgetoernooi in George met Marie. Tijdens de dagvlucht vind ik het altijd prachtig om aan een raam te zitten. Boven de Pyreneeen werd het helder en dan zie je die machtige bergen met hun sneeuwtoppen. We vlogen deze keer westelijker, nu over Spanje en staken bij Alicante de Middellandse zee over naar Algerije. Je ziet de droogte aankomen, waar het langs de kust nog groen is wordt het steeds bruiner en geliger, waar de rivierbeddingen allemaal droog staan. Midden in de Sahara is ook niet te wonen maar hoe zuidelijker we vlogen kwam er weer meer dorpjes, wegen en later rivieren met water erin, stuwmeren enz. Boven Congo komt er dan weer bewolking en zie je niets meer. Op het vliegveld staan onze vrienden ons al op te wachten. De volgende dag kom ik in de tandartsstoel te zitten, want Frans zal een implantaat plaatsen. Voor hem totaal geen probleem en routinewerk. Ik heb er niks van gevoeld en ook na de tijd geen pijn. Grandioos!

Gerrit en ik wilden deze vakantie wat minder kilometers rijden en wat meer golfen. De eerste baan waar we terecht kunnen is de baan in Durbanville op 5 minuten rij-afstand. We kunnen 9 holes spelen en dat is prima om mee te beginnen. De draagtassen van Peter en Annelies worden over de rug geslingerd en we slaan er op los. Geen moeilijke baan met mooie fairways en greens als biljartlakens. De kop is eraf!

Donderdag is Gerrit met Marie naar de club in Kaapstad geweest. Opvallend is het steeds drukker wordend verkeer. Twee jaar geleden deed je er 3 kwartier over om op tijd bij de club te zijn en nu is het meer dan een uur! Kaapstad is als een trechter waar alles bij elkaar komt. In Zuid-Afrika wordt overdag gespeeld (van half tien tot één uur) en de gemiddelde leeftijd is niet anders dan in Nederland, ver boven de zeventig.

Langs de Icefields Parkway

De bergen zaten 's morgens nog verscholen in de laaghangende bewolking. Jammer, want we hadden de Skytram naar een van die toppen om Jasper willen nemen. Verder dan de Icefields Parkway op, een van 's werelds mooiste wegen in het hooggebergte. De bergroute , die in 1940 na negen jaar arbeid geopend werd, was oorspronkelijk een tewerkstellingsprogramma van de regering tijdens de great depression. In 1962 werd de weg bijgewerkt en ontelbare uitzichtpunten aangelegd. Als eerste hoogtepunt komen de Athabasca Falls tegen, waar je langs een pad loopt om de waterval van alle kanten te kunnen bekijken. De rivier perst zich door de rotsen wat grote potholes tot gevolg heeft. De sneeuwbergen komen steeds meer in zicht. Een steile klim brengt ons boven de boomgrens naar de Sunwapta Pass, de grens tussen de nationale parken van Banff en Jasper. Kort na de 2035 m hoge pas komt dan het hoogtepunt : de Athabasca Glacier. In een naakt hoogdal vlijt de gletsjertong zich meer dan 6 kilometer tot in het dal naar beneden. Op weg naar het parkeerterrein aan de tong staan borden die laten zien hoe groot de gletsjer in die tijd was. De Athabasca gletsjer vloeit uit het reusachtige Columbia Icefield, dat op zo'n 2800 m hoogte op de kam van de Rocky Mountains ligt. Meer dan 300 m dik en over een oppervlakte van 325 vierkante kilometer bedekt het de dalen en de bergen aan de continentale waterscheidingslijn. We parkeren de auto op de onderste P en lopen over de eindmorene naar de voet van de gletsjer. We zagen de bussen naar en op de gletsjer rijden. Een attractie vooral bij de Chinese groepen in trek. Picknicken op zo'n plek is al fantastisch en onze broodjes smaakten er prima. Op de Saskatchewan River Crossing slaan wij met de rivier af naar Rocky Mountain House en laten de fantastische Parkway verder liggen. Onze weg vervolgt zich naar Lacombe waar we in het Country Motel overnachten. Deze ligt tegenover de golfbaan waar we op de laatste dag nog gebruik van gaan maken. Zo komt er ook weer een einde aan deze gedenkwaardige vakantie.

Van Sicamous naar Jasper

Warme dagen konden we mooi aan het strand van Sicamous doorbrengen. Gezellig met zijn allen barbecuen bij de cabin van het Cedarmotel. Een dag golfen voor Jasper viel ook erg in de smaak op de Eagle River golfbaan. Op vrijdagmorgen kwam Joute koffiedrinken bij Blondies, een leuke koffietent in Sicamous. Martha en Roel met de jongens gingen door naar het westen en wij gingen, met het gezin van Ies, mee naar zijn lakehouse, een drie kwartier varen van Sicamous. In de haven van Sicamous liggen heel veel houseboats, die je kunt huren en waar je op kunt slapen met een groep. Erg toeristisch is het niet gelukkig. Joute heeft ook een kruiser waar je op kunt slapen en waar we mee naar het lakehouse varen. De volgende dag doken we lekker in het water 's morgens en genoten nog van het lekkere weer. 's Middags gingen Jasper en Max kanoën naar de overkant, zo'n 2 ½ km en weer terug. De anderen gingen mee spelevaren op de speedboot met een groot zitkussen er achter. Niet alleen rechtuit maar ook natuurlijk scherpe bochten nemen. Spectaculair! In de namiddag bracht Ies ons terug naar Sicamous, net op tijd voor het onweer losbarstte. Wij moesten nog naar Clearwater rijden naar ons volgend motel, de Dutch Lake Inn langs Kamloops waar in de omgeving fikse bosbranden waren. Het was ook steeds zo heiig, wat kwam door rook van de branden. 's Avonds vertelde men dat er meer dan 450 bosbranden in British Columbia waren. Op zondagmorgen vertrokken naar Jasper. Onderweg soms eens een bui. Bij Blue River afgeslagen voor een berenriver-safari, maar op weg er naar toe, zagen we een beer vlakbij zitten eten. Dat was genoeg voor ons om maar door te rijden naar het regenachtige Jasper.

Trekken in Canada door de Rockies

Na een fantastisch weekend zijn we nog een dag extra gebleven vanwege de rodeo. Zondagmorgen met een kleine groep ontbeten en nadat we een aantal hadden uitgezwaaid, moest er het een en ander weer opgeruimd worden. Maaike, Jasper en ik hebben Cindy in en om de garage geholpen. Gerrit, Joute en Joute Canada hebben drie trailers of campers weggebracht. Alles gebeurt hier heel relaxt. In de namiddag zijn we ook vertrokken naar Sylvain Lake, 30 km van Lacombe. De Comfort Inn was ons adres en 's middags naar het strand geweest met duizenden anderen, vooral Aziaten uit Red Deer of Calgary of Edmonton. Het was een lang weekend in Canada, dus iedereen was op pad. Families met tig kinderen en koelboxen, tassen en alles wat er nog meer was, zaten ontspannen aan het strand. Wij vonden ook een plaatsje voor onze handdoeken en konden het water in. Mooi om te zien allemaal. 's Avonds met Joute en Maaike afgesproken om samen uit eten te gaan. Er zijn tig drive through afhaaltenten maar uiteindelijk vonden we een tent waar we ook konden zitten en eten. Gezellig zo'n laatste avond. De volgende morgen, maandag dus, richting Banff. Alle mensen met reuzecampers en aanhangtrailers kwamen ons tegemoet, op weg naar huis. Via Rocky Mountain House en Nordegg naar de Highway naar Banff. De bergen werden hoe langer hoe hoger en afslagen naar diverse meren gaven prachtige uitzichten op de eeuwige sneeuw en gletsjers. Die kalven hier ook enorm af. In Banff rond gekeken, is een erg populaire plaats en gezellig. Daarna door gereden naar Canmore, waar we een hut gehuurd hadden. Blijkbaar had ik de reacties in Booking.com niet goed gelezen, want de hutten waren ronduit slecht. We hebben er goed geslapen en 's morgens gewoon weer verder. Canmore is een echte wintersportplaats. Op onze weg verder naar Sicamous, wilden de Lake Louise en Morain Lake bezoeken. De parkeerplaatsen waren vol en we konden allen met een shuttlebus. Dat maar gedaan naar Morain Lake want de wachtrij naar Lake Louise was erg lang. Daar aangekomen een wandeling naar het eind van het meer gemaakt met een prachtige scenery. Verder door de bergen gereden langs Highway 1, naar Golden via de Kicking Horse Pas. Daar is de spoorwegtunnel erg bekend die bergopwaarts kronkelt. Of je over een pas rijd, merk je niks van. Het gaat geleidelijk omhoog en naar beneden. Om een uur of zeven waren we in Best Western in Sicamous en Martha en Roel kwamen vlak na ons aan in een ander leuk motel.

De familiereunie

Maar liefst 41 familieleden maakten de oversteek naar Canada en hebben daar een onvergetelijk gebeuren meegemaakt. Joute en Cindy hadden alles prima voor elkaar. Er waren campers en caravans gecharterd voor degenen die geen camper hadden gehuurd. De eerste dag gingen we met een oude schoolbus langs diverse locaties. We bezochten o.a een paar boerderijen en een bierbrouwerij. De tweede dag gingen we naar een grote speeltuin, waar voor iedereen (klein en groot) wat te doen was. Thuisgekomen vermaakten we ons met kleiduivenschieten. Zaterdagmorgen werd de reunie afgesloten en vertrok de helft van het gezelschap naar huis of elders. De anderen (waaronder wij) vertrokken op zondag.