Na het verlaten van “die tronk” in Willowmore gaan we op die pad naar de Baviaanskloof. Die kun je niet rijden zonder een auto op hoge wielen. Het eerste stuk is nog aardig breed en glooiend, maar je ziet de bergketens voor je. De Baviaanskloof ligt tussen twee bergketens in: aan de noordkant de Baviaanskloof bergen en aan de zuidkant de Kougabergen. De eerste pas is de Nuwekloofpas, waar prachtige rotspartijen hun plooien laten zien. De kleuren zijn van geel naar rood en soms een wit stuk ertussen. Het pad is nog aardig breed en kan een gewone auto ook rijden. Onderweg zien we een bord met o.a. een koffiekop erop en dat trekt ons wel aan. We rijden het erf op, maar het blijkt een accommodatie te zijn voor groepen.De gastvrouw komt ons tegemoet en zet koffie voor ons. Na een aardig gesprek en koffie vervolgen wij onze weg. Onderweg zijn er verder onderkomens zoals cottages, een guesthouse, een weggetje naar grotten, maar wij houden het gewone pad aan. Bij een winkeltje met plaatselijke nijverheid en een restaurantje er tegenover, eten we een heerlijk broodje. Een blik in het huisje: het ziet er leuk uit met propvol spullen en een houtvuur in de keuken om op te koken. Wij gaan verder de kronkelige weg af en kijken uit naar dieren. We zien natuurlijk bavianen en blesbokken en blauwe kraanvogels. Opeens wordt het dal breder en is er landbouw. Vlak voor de ingang van het nationaal park hadden we 's morgens onderdak geregeld. We logeren bij Pieter en Margriet Kruger op de Zandvlakte Guest Farm. We hadden een heel huisje tot onze beschikking. 's Avonds hebben we met ons vieren lekkere boerenkost gegeten: linzensoep, schapenvlees, aardappelpuree met appel, mais, boontjes met stukjes aardappel. Het viel er goed in en een wijntje erbij natuurlijk. Pieter vertelde over hun boerderij dat ze veel lavendel en rozemarijn verbouwen, voor de medische sector. Verder hadden zij projecten lopen over de waterbeheersing van de Baviaanrivier om die zo efficient mogelijk te gebruiken. Zij hadden veel studenten van de Universiteit Wageningen die hier onderzoek deden. Deze projecten behelsden de hele gemeenschap in die regio. De Baviaanskloof staat ook bekend om zijn zeer unieke flora. Al met al hebben we een zeer interessante en gezellige avond gehad.

Na een heerlijk ontbijt vanmorgen hebben we afscheid genomen en zijn we richting de poort van het Nationaal Park gereden: dit gebied heeft de status van Werelderfgoed van de UNESCO. De weg werd smaller en hobbeliger en aangezien het ook hier had geregend stonden er plassen op het pad. Onze auto kon daar met gemak door en meestal waren de stromen ook van de rivierbeddingen, waar betonplaten in lagen. Op een gegeven moment toen we steil omhoog gingen en het pad soms hobbeliger en zandiger werd, hebben we de 4x4 ingeschakeld. De snelheid was 10 km, maar dan zie je ook wat en er wordt steeds gewaarschuwd dat er wild kan oversteken. Dat gebeurde ook maar een keer: drie kudu's die de benen namen. Er zijn waterbuffels maar die hebben zich niet laten zien. Wij waren ook erg geconcentreerd op het smalle paadje dat maar hoger en hoger en hoger ging. Met op de top een fantastisch uitzicht. Naar beneden op de motor afremmen is ook fantastisch met deze auto. We zien de plek waar we naar toe moeten, maar er volgt nog zo'n pas waar je overheen moet en dan over twee cementstroken. Nergens is bescherming naast de weg, dus de afgrond is naast je. Maar Gerrit heeft voldoende stuurmanskunst om alles goed te laten verlopen. Uiteindelijk gaan we naar de uitgang nadat we nog flinke waterpassages moesten trotseren. Het was toch best inspannend rijden, zodat we in het eerstvolgende dorp een B&B hebben gezocht. Patensie ziet er patent uit met de vele citrusvruchten die hier verbouwd worden. Onze gastheer Ferreira vertelde dat ze het fruit uitvoeren en in dollars betaald krijgen, dus dat levert aardig wat op. Het was een dag om niet te vergeten. Zo'n pas hebben we nog niet eerder gehad.